โรคเหงือกอักเสบบางครั้งก็หายได้แต่ก็อาจกินเวลานาน ลุกลาม และพัฒนาเป็นโรคปริทันต์อักเสบได้หากยังคงอยู่ ช่องระหว่างฟันและเหงือกอาจลึกมากขึ้น บางครั้งอาจลึกถึง 1 เซนติเมตร แบคทีเรียเริ่มเติบโตในช่องเหงือกเหล่านี้ และ แปรงสีฟันไม่สามารถเข้าถึงชั้นของคราบแบคทีเรียจะก่อตัวขึ้นที่รากฟันและคอฟัน ซึ่งอาจทำให้ฟันแข็งขึ้นได้ รู้จักกันในนามของหินปูน หรือแคลคูลัส สารเนื้อแข็งนี้สามารถกำจัดออกได้โดยทันตแพทย์เท่านั้น เหงือกอักเสบ ถ้าอยู่ใต้ขอบเหงือกเรียกว่าแคลคูลัสใต้เหงือกและเหนือขอบเหงือกเรียกว่าแคลคูลัส ใต้เหงือกยิ่งร่องเหงือกลึกเท่าไร คราบแบคทีเรียก็จะยิ่งกระจายลงไปถึงรากฟันมากขึ้นเท่านั้นแบคทีเรียและคราบหินปูนในร่องเหงือกสามารถทำให้เกิดการอักเสบต่อไปได้ ในโรคปริทันต์อักเสบ การอักเสบจะโจมตีเนื้อเยื่ออ่อนและกระดูกที่รองรับฟันและทำให้ฟันเข้าที่ หากแย่ลงก็อาจโจมตีและทำลายกระดูกกรามรอบๆ ฟันได้ สิ่งนี้สามารถเปิดเผยส่วนหนึ่งของรากฟันได้ เมื่อเวลาผ่านไป ฟันอาจหลวม ทำให้เคี้ยวยากขึ้นหรือเจ็บปวดได้