สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมยุคก่อนประวัติศาสตร์เหล่านี้ท่องไปทั่วทวีปอเมริกาเหนือในช่วงยุค Paleocene ที่เก่าแก่ที่สุด ภายในเวลาเพียงไม่กี่แสนปีของเขตแดนยุคครีเทเชียส-ปาเลโอจีนที่กวาดล้างไดโนเสาร์ออกไป การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีความหลากหลายอย่างรวดเร็วหลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่กว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้

ใหม่เพื่อวิทยาศาสตร์สิ่งมีชีวิตที่ค้นพบมีMiniconus jeanninae, Conacodon hettingeri,และBeornus honeyi พวกมันมีขนาดต่างกัน - ตั้งแต่แมวบ้านสมัยใหม่ซึ่งใหญ่กว่าหนูส่วนใหญ่ไปจนถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดหนูที่อาศัยอยู่ก่อนหน้ามันพร้อมกับไดโนเสาร์ในอเมริกาเหนือ

แต่ละคนมีคุณสมบัติทางทันตกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งBeornus honeyiได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อตัวละคร The Hobbit Beorn เนื่องจากลักษณะของฟันกรามที่พอง (พอง) (ฟันที่แก้ม)

กลุ่มใหม่นี้อยู่ในกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีรกหลายชนิดซึ่งเรียกว่ากีบเท้าโบราณ (หรือคอนดิลาร์ธ) บรรพบุรุษดึกดำบรรพ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีกีบเท้าในปัจจุบัน (เช่น ม้า ช้าง วัว ฮิปโป)

นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยโคโลราโดในโบลเดอร์ได้ค้นพบชิ้นส่วนของกระดูกขากรรไกรล่างและฟัน ซึ่งให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับอัตลักษณ์ วิถีชีวิต และขนาดร่างกายของสัตว์

สามสายพันธุ์ใหม่นี้เป็นของตระกูล Periptychidae ซึ่งแตกต่างจาก "condylarths" อื่น ๆ โดยฟันของพวกมันซึ่งมีฟันกรามน้อยบวมและสันเขาเคลือบฟันแนวตั้งที่ผิดปกติ นักวิจัยเชื่อว่าพวกมันอาจเป็นสัตว์กินพืชเป็นอาหารเพราะพวกมันมีวิวัฒนาการของฟันที่อนุญาตให้พวกมันบดพืชและเนื้อได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้ตัดออกว่าพวกมันเป็นสัตว์กินพืชโดยเฉพาะ

การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ที่กวาดล้างไดโนเสาร์ที่ไม่ใช่นกเมื่อ 66 ล้านปีก่อน เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าเป็นจุดเริ่มต้นของ "ยุคของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม" เนื่องจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกหลังจากนั้นทันที

ตามที่ผู้เขียนนำ Madelaine Atteberry จากแผนกธรณีวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยโคโลราโดในสหรัฐอเมริกาอธิบายว่า "เมื่อไดโนเสาร์สูญพันธุ์ การเข้าถึงอาหารและสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสามารถเจริญเติบโตและกระจายตัวอย่างรวดเร็วในกายวิภาคของฟัน และพัฒนาขนาดร่างกายที่ใหญ่ขึ้นอย่างชัดเจน ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ ดังที่เราเห็นได้จากรังสีของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดใหม่ที่เกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้นหลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่"

Atteberry และผู้ร่วมเขียน Jaelyn Eberle ภัณฑารักษ์ในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติและศาสตราจารย์ด้านธรณีวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยโคโลราโด ศึกษาฟันและกระดูกขากรรไกรล่างของ "condylarth" ฟอสซิล 29 ชนิด เพื่อตรวจสอบความแตกต่างทางกายวิภาคระหว่างสปีชีส์ และใช้เทคนิคสายวิวัฒนาการเพื่อทำความเข้าใจว่าสปีชีส์มีความสัมพันธ์กันอย่างไรและกับ "condylarths" ยุคแรก ๆ ของ Paleocene ในสหรัฐอเมริกาตะวันตก

หลักฐานสนับสนุนการค้นพบสามสายพันธุ์ใหม่นี้สู่วิทยาศาสตร์

เกี่ยวกับขนาดของบ่างหรือแมวบ้านBeornus honeyiนั้นใหญ่ที่สุด Conacodon hettingeriนั้นคล้ายกับConacodonสายพันธุ์อื่นแต่มีลักษณะทางสัณฐานวิทยาของฟันกรามสุดท้ายแตกต่างกัน ในขณะที่Miniconus jeanninaeมีขนาดใกล้เคียงกับ "condylarths" Paleocene ที่เล็กที่สุด แต่โดดเด่นด้วยยอดเล็ก ๆ บนฟันกรามที่เรียกว่า parastylid .

"การศึกษาก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าในช่วงสองสามแสนปีแรกหลังจากการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ (ที่รู้จักกันในอเมริกาเหนือว่า Puercan ต้น) มีความหลากหลายของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมค่อนข้างต่ำทั่วทั้งตะวันตกของทวีปอเมริกาเหนือ แต่การค้นพบสามสายพันธุ์ใหม่ ใน Great Divide Basin แสดงให้เห็นถึงความหลากหลายอย่างรวดเร็วหลังจากการสูญพันธุ์” Atteberry กล่าว "condylarths" ของ periptychid ใหม่เหล่านี้เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของฟอสซิลของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากกว่า 420 ตัวที่ถูกค้นพบที่ไซต์นี้ เรายังไม่ได้ระบุขอบเขตของความหลากหลายของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในยุคแรกสุดของ Paleocene และคาดการณ์ว่าจะมีสายพันธุ์ใหม่อีกหลายสายพันธุ์ อธิบายไว้"jokergame สล็อตออนไลน์