การศึกษาท้าทายสมมติฐานเก่า ๆ ว่าทำไมสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจึงดูมีความหลากหลาย มีขนาดใหญ่ขึ้น และสำรวจอาหาร การเคลื่อนไหว และวิถีชีวิตใหม่ ๆ หลังจากการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ที่ไม่ใช่นก มันชี้ให้เห็นถึงเรื่องราวที่ซับซ้อนมากขึ้นของการแข่งขันระหว่างกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่แตกต่างกัน งานวิจัยชิ้นใหม่นี้ยังเน้นถึงความสำคัญของการทดสอบแนวคิดเก่าและเป็นที่ยอมรับเกี่ยวกับวิวัฒนาการโดยใช้เครื่องมือทางสถิติล่าสุด

"มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่น่าตื่นเต้นมากมายในยุคของไดโนเสาร์ ซึ่งรวมถึงสายพันธุ์ร่อน ว่ายน้ำ และขุดโพรง แต่ไม่มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหล่านี้อยู่ในกลุ่มสมัยใหม่ พวกมันทั้งหมดมาจากกิ่งก้านต้นในต้นของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม" Dr Elsa Panciroli นักวิจัยจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด และผู้เขียนร่วมของการศึกษากล่าว สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่สูญพันธุ์ไปพร้อม ๆ กับไดโนเสาร์ที่ไม่ใช่นก ซึ่ง ณ จุดที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่เริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้น สำรวจอาหารและวิถีชีวิตใหม่ ๆ จากการวิจัยของเราดูเหมือนว่าก่อนการสูญพันธุ์คือ การแผ่รังสีของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมก่อนหน้านี้ทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่ไม่อยู่ในบทบาททางนิเวศวิทยาที่น่าตื่นเต้นเหล่านี้ด้วยการเอาชนะพวกมัน”

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่ที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันติดตามต้นกำเนิดของพวกมันไปยังกลุ่มที่ขยายตัวอย่างรวดเร็วเมื่อ 66 ล้านปีก่อน เมื่อมีการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ได้คร่าชีวิตไดโนเสาร์ที่ไม่ใช่นกทั้งหมด ตามธรรมเนียมแล้ว ก่อนการสูญพันธุ์ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจะอาศัยอยู่ในเงามืดของไดโนเสาร์ คาดว่าพวกมันจะถูกกีดกันจากการครอบครองช่องที่สัตว์เลื้อยคลานขนาดยักษ์ครอบครองอยู่แล้ว ทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีขนาดค่อนข้างเล็กและไม่เชี่ยวชาญในด้านอาหารการกินและการใช้ชีวิต ดูเหมือนว่าพวกมันจะสามารถเจริญงอกงามได้ก็ต่อเมื่อการหายตัวไปของไดโนเสาร์ทำให้ช่องว่างเหล่านี้ว่างเปล่า

อย่างไรก็ตาม มีการใช้วิธีการทางสถิติแบบใหม่ในการวิเคราะห์ว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มต่างๆ มีข้อ จำกัด อย่างไรในการวิวัฒนาการก่อนและหลังการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ วิธีการเหล่านี้ระบุจุดที่วิวัฒนาการหยุดสร้างลักษณะใหม่และเริ่มสร้างคุณลักษณะที่วิวัฒนาการไปแล้วในสายเลือดอื่นๆ สิ่งนี้ทำให้นักวิจัยสามารถระบุ "ขีดจำกัด" ของวิวัฒนาการที่วางอยู่บนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มต่างๆ ได้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกมันถูกกีดกันออกจากช่องต่างๆ โดยการแข่งขันกับสัตว์อื่นๆ ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าอาจไม่ใช่ไดโนเสาร์ที่วางข้อจำกัดที่ใหญ่ที่สุดเกี่ยวกับบรรพบุรุษของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่ แต่เป็นญาติสนิทของพวกมัน

การศึกษาได้ศึกษาลักษณะทางกายวิภาคของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิดที่อาศัยอยู่ร่วมกับไดโนเสาร์ รวมทั้งบรรพบุรุษของกลุ่มสมัยใหม่ หรือที่รู้จักกันในชื่อเธเรียน โดยการวัดความถี่ของลักษณะใหม่ที่ปรากฏ เช่น การเปลี่ยนแปลงของขนาดและรูปร่างของฟันและกระดูก ตลอดจนรูปแบบและระยะเวลาของลักษณะที่ปรากฏก่อนและหลังการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ นักวิจัยระบุว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่มีข้อจำกัดมากขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าว ของไดโนเสาร์มากกว่าญาติสนิทของพวกมัน ซึ่งหมายความว่าในขณะที่ญาติของพวกเขากำลังสำรวจขนาดร่างกายที่ใหญ่ขึ้น อาหารที่แตกต่าง และวิถีชีวิตใหม่ เช่น การปีนเขาและการร่อน พวกเขาแยกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่ออกจากวิถีชีวิตเหล่านี้ ทำให้พวกมันมีขนาดเล็กและมีลักษณะทั่วไป

ดร.นีล บร็อคเคิลเฮิร์สท์แห่งมหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด ซึ่งเป็นผู้นำการวิจัยกล่าวว่า "ผลลัพธ์นี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก หากคุณคิดว่าเป็นไดโนเสาร์ที่บังคับพวกเธเรียน "ไม่มีเหตุผลใดที่ไดโนเสาร์จะเลือกแข่งขันกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหล่านี้เพียงอย่างเดียวและปล่อยให้คนอื่น ๆ เจริญรุ่งเรือง ดูเหมือนว่าพวกเทอเรียนจะถูกกักขังโดยสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มอื่น ๆ เหล่านี้"

นักวิจัยแนะนำว่าการสูญพันธุ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มอื่นมีความสำคัญมากกว่าในการปูทางสู่ความสำเร็จของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยใหม่ เพื่อเป็นหลักฐานเพิ่มเติม นักวิจัยได้พิจารณาขนาดร่างกายของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มต่างๆ พวกเขาค้นพบว่าทั้งสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กที่สุดและใหญ่ที่สุดแสดงการปลดปล่อยเดียวกันจากข้อจำกัดหลังจากการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ ซึ่งบ่งบอกว่าขนาดนั้นสร้างความแตกต่างเพียงเล็กน้อยต่อความสำเร็จของพวกมัน

ดร.เจมมา เบเนเวนโต ผู้เขียนร่วมจากมหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม กล่าวว่า "สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่เคียงข้างไดโนเสาร์นั้นมีมวลน้อยกว่า 100 กรัม ซึ่งเล็กกว่าไดโนเสาร์ที่ไม่ใช่นก ดังนั้น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กที่สุดเหล่านี้อาจจะไม่มี แข่งขันกับไดโนเสาร์โดยตรง อย่างไรก็ตาม สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กแสดงความหลากหลายเพิ่มขึ้นหลังจากการสูญพันธุ์ซึ่งลึกซึ้งพอๆ กับที่พบในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่”

Dr Brocklehurst กล่าวเสริมว่า "บรรพชีวินวิทยากำลังอยู่ระหว่างการปฏิวัติ เราได้ขยายชุดเครื่องมือที่มีอยู่อย่างมากเพื่อวิเคราะห์ชุดข้อมูลขนาดใหญ่และทดสอบแนวคิดของเราเกี่ยวกับวิวัฒนาการโดยตรง การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับรังสีของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมได้มุ่งเน้นไปที่ความเร็วของวิวัฒนาการ แต่วิเคราะห์ว่ามีข้อ จำกัด อะไรบ้าง เกี่ยวกับวิวัฒนาการให้มุมมองใหม่ ๆ เราต้องคิดใหม่หลายทฤษฎีของเราโดยใช้แนวทางที่ล้ำสมัยเหล่านี้”