ที่ไหนได้คับท่านอาจารย์   บางสำนักนั้นน่ะ ( แต่ไม่ทั้งหมด  ดีๆก็มี เยอะ )  เดี๋ยวนี้นั้น เขาตีบุญเป็นสมการทางคณิตศาสตร์กันแล้ว  โดยผมเองได้อ่านโบชัวร์มากับตาได้ยินมากับหู.....  โดยตั้งสมมติฐานกันเป็นเลขฐานสิบยกกำลังแนว Exponential ให้ติ๊งต่างว่า  ถ้าโยมทำบุญบริจาคทานกับฆราวาส ด้วยกัน  บุญก็ได้จะได้แค่เท่าเดียว  ทำหนึ่ง บาท ก็สนองกลับได้หนึ่งบาทนะโยม  แต่ถ้าทำบุญกับอุบาสิกาแม่ชี อานิสงค์จะเพิ่มขึ้นอีก 10 เท่า ทำหนึ่งบาทได้ คืน10  บาท และถ้าทำกับสามเณร  หนึ่งบาทของโยม จะได้ คืนถึง 100  บาทเชียวนะคุณโยม แล้วถ้าคุณโยมบริจาคทานกับพระสงฆ์ธรรมดา หนึ่งบาทของโยมจะได้คืนกลับถึง 1000 บาทเชียว  นี่ขนาดพระธรรมดานะโยมนะ  ถ้าอริยบุคคลขึ้นไป เป็น โสดาบัน คุณโยมจะได้เพิ่มอีก 10 เท่า เป็น 10000 บาท พระสกิทาคา โยมจะได้ แสน บาท พระอนาคามีจะได้ล้านบาทเชียว  และยิ่งพระอริยเจ้านะคุณโยมนะ  คุณโยมจะได้แจ๊คพอต  ถึง 10  ล้านบาท...จากนั้นก็ทำเป็นโบ้ยใบ้ไปว่า เจ้าสำนักของตนนั้นบรรลุชั้นนั้นชั้นนี้...  ทำบุญนักๆนะโยม  ทำแล้วเย็นจิต  ทำแล้วสบายใจ  ฯลฯ  ??????

ฟังแล้วอเน็จอนาถใจในการพระศาสนายุคนี้นัก  ไปเอาพระสูตรที่ไหนมาอ้างกันวะ

ขอเสริมความเห็นที่ 2 จำได้ว่า พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า ทำบุญกับพระอรหันต์ได้บุญมากกว่าทำบุญกับพระภิกษุที่ยังไม่บรรลุธรรม ทำบุญกับพระพุทธเจ้าได้บุญมากกว่าพระอรหันต์ แต่ ทำบุญกับพระสงฆ์ (สังฆทาน) ได้บุญมากกว่าทำบุญกับพระพุทธเจ้า

สังฆทาน คือ การให้ต่อคณะสงฆ์ (คือพระภิกษุตั้งแต่ 4 รูปขึ้นไป) โดยไม่เจาะจงว่าให้ท่านใด ดังนั้น การตักบาตร ก็คือ การถวายสังฆทานประเภทหนึ่ง หมายความว่า การตักบาตร ย่อมได้บุญกว่าการทำบุญกับพระพุทธเจ้า ซึ่งแปลว่า ได้บุญกว่าคำโฆษณาที่ความเห็นที่ 2 ว่ามาเสียอีก

อ้อ ผลของการทำบุญ คือ การได้ลดความตระหนี่ ซึ่งเป็นกิเลสอย่างหยาบ ออกไป แต่บางคนทำบุญไป กลับได้กิเลสคือความโลภกลับมา 

http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html

คนละเรื่องเดียวกัน  สัทธรรมปฏิรูป  ข้อ1  กับ ที่มีมาในพระไตรปิฏก

สำหรับความเห็นที่ 5 พระพุทธเจ้าทรงปรินิพพานนานแล้ว ดังนั้น อย่าไปสนใจเลยครับ เดี๋ยวจะตกเป็นเหยื่อของบางสำนักที่บอกว่าสามารถพาไปตักบาตรกับพระพุทธเจ้าในดินแดนนิพพานได้ ซึ่งไม่ใช่ศาสนาพุทธ นิกายเถรวาทแล้ว

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับความเห็นที่ 7 ขอบคุณที่แสดงความเห็นแบบว่าโดน....อ่ะ

นิคคัณเห  นิคคหาระหัง  ปัคคัณเห  ปัคคัณหาระหัง   พุทธภาษิต แปลว่า พึงชมคนที่ควรชม และพึงข่มคนที่ควรข่ม

http://74.125.153.132/search?q=cache:SVd4qAsT7iUJ:www.palungjit.com/tripitaka/default.php%3Fcat%3D4600059+%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%96%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2%2B%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B5&cd=1&hl=th&ct=clnk&gl=th

ถ้าคิดอย่างความเห็นที่ 7 ประชาธิปไตยคงไม่เกิดครับ เพราะเวลาจะแสดงความเห็นวิพากษ์วิจารณ์อะไร ก็ต้องรอจนเจริญถึงขีดสุด ซึ่งดูท่าทางจะมีคนน้อยยิ่งกว่าน้อยที่ทำได้

ส่วนตัวผมเองคิดว่า จะวิพากษ์วิจารณ์อะไรใคร ก็ควรที่จะศึกษาหาความรู้ในเรื่องนั้น ใช้สติปัญญาใคร่ครวญ และวิพากษ์วิจารณ์ไปตามหลักเหตุและผล อย่าไปใส่อารมณ์จนทำให้การถกเถียงนั้นไม่ได้สาระอะไรกลับมา ทำเท่านี้ก็น่าจะเป็นการวิพากษ์วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์แล้วนะครับ

ส่วนพุทธภาษิตที่ความเห็นที่ 9 ยกมา เป็นภาษิตที่น่าศึกษาทำความเข้าใจ และนำไปปฏิบัตินะครับ ว่าแต่ว่า หนังสือพิมพ์ที่อ้างอิงพุทธภาษิตนี้ ไม่รู้ว่ายังทำหน้าที่ได้ตามภาษิตหรือเปล่า?

ปัจจุบันนี้ อะไรก็เป็น ธุระกิจไปหมดแล้ว

ผู้หญิงที่บ้าน หลงในคำสอนของผู้ทรงศีล ไม่ใส่ใจต่อครอบครัว ไม่อยากว่าเขาเดี๋ยวบาป

แต่พฤติกรรมคือ ตามรถตู้ของเขาไปทำบุญวัดต่างๆ แม้แต่ ต่างจังหวัด บ่อยมาก (ก็ต้องเสียค่าเวลา ค่าน้ำมันให้เขาเหมือนการเช่ารถตู้ทั่วไปนั่นแหละ)

มีการเชิญมาเทศน์ ทุกอาทิตย์ที่ทำงาน

บริจาคบ่อยๆ ฯ ทำเหมือนวัดที่แถว ปทุม

พอแล้ว ไม่ได้อิจฉา แต่ผิดปรกติวิสัย

แค่นี้ก็บาปมากแล้วน่ะ ที่เขียนมานี้

วัดแถว รามอินรา 71