การวิจัยการเสพติดแบบดั้งเดิมมุ่งเน้นไปที่สามด้านของความผิดปกติของการใช้สารเสพติด ได้แก่ ความอยาก ความหุนหันพลันแล่น หรือนิสัย นักวิทยาศาสตร์ตั้งสมมติฐานว่าปัจจัยที่สี่คือความหงุดหงิดอาจนำไปสู่การเพิ่มระดับของการใช้ยาและการติดยา

เอกสาร Psychopharmacology ระบุว่างานวิจัยเกี่ยวกับบทบาทของความหงุดหงิดและความผิดปกติในการใช้สารเสพติดนั้นมีน้อย แต่มีการศึกษาจำนวนหนึ่งแนะนำว่าผู้ที่มีความผิดปกติในการใช้สารเสพติดจะมีความทนทานต่อความหงุดหงิดน้อยกว่า จากการศึกษาพบว่าความอ่อนไหวต่อความคับข้องใจมีความสัมพันธ์กับอาการกำเริบในหมู่ผู้ที่มีความผิดปกติในการใช้สารเสพติด

การศึกษาของ UTMB ใช้แบบจำลองหนูเพื่อมุ่งเน้นไปที่พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับความหงุดหงิด หนูสามารถฝึกให้กดคันโยกสำหรับอาหารหรือยาได้ (สารเสริมแรง) และความหงุดหงิดหมายถึงเมื่อผู้รับการทดลองไม่สามารถได้รับสารเสริมแรง ได้รับสารเสริมแรงน้อยกว่าที่คาดไว้ หรือต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อให้ได้สารเสริมแรง

“ตัวอย่างของพฤติกรรมหงุดหงิดคือเมื่อมีคนเปลี่ยนช่องทีวีไม่ได้หรือเมื่อลิฟต์ใช้เวลานานเกินไปกว่าจะมาถึง ผู้คนมักจะตอบสนองต่อทั้งสองสถานการณ์โดยการกดปุ่มซ้ำ ๆ หรือกดปุ่มค้างไว้นานขึ้นด้วยการพยายามซ้ำ ๆ การตอบสนองโดยทั่วไปของมนุษย์ต่อความคับข้องใจนี้เหมือนกันในหนู ในการศึกษาของเรา หนูถูกฝึกให้กดคันโยกเพื่อส่งเม็ดซูโครสหรือการฉีดยาฝิ่นสังเคราะห์เข้าเส้นเลือด ถ้าพวกมันไม่ได้สิ่งที่คาดหวัง พวกเขาจะกดคันโยกให้บ่อยขึ้นและเป็นระยะเวลานานขึ้น” ดร. โธมัส เอ. กรีน จากภาควิชาเภสัชวิทยาและพิษวิทยาของ UTMB กล่าว

“เมื่อหนูกดคันโยกซ้ำๆ ซึ่งควรจะส่งเม็ดซูโครสรสกล้วย แต่เม็ดไม่เคยมาถึง พวกมันจะกดคันโยกค้างไว้นานขึ้นเมื่อความหงุดหงิดก่อตัวขึ้น” เขากล่าว

Tileena Vasquez ผู้สมัครระดับปริญญาเอกจาก Department of Pharmacology and Toxicology ของ UTMB และผู้เขียนนำรายงานฉบับนี้ กล่าวว่า การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าหนูทุกตัวจะกดคันโยกเพื่อฉีดยา fentanyl ซึ่งเป็น opioid สังเคราะห์ทางหลอดเลือดดำ แต่หนูประมาณ 10% จะเพิ่มจำนวนขึ้น การบริโภคเฟนทานิลถึงสองเท่าของหนูโดยเฉลี่ย

“แม้ว่าหนูที่ขยายพันธุ์จะใช้ยาจำนวนมาก แท่งกดของพวกมันก็ยาวขึ้น (ในบางกรณีอาจยาวถึง 10 นาที) แม้ว่าการกดแท่งยาวจะไม่เพิ่มปริมาณยาที่ส่ง” วาสเกซกล่าว พร้อมเสริมว่า คือหนูที่อ่อนแอเหล่านี้ แม้ว่าพวกมันจะกินเฟนทานิลมากเท่าที่ร่างกายของพวกมันจะรับได้ แต่ก็รู้สึกหงุดหงิดที่พวกมันยังไม่ได้รับยาเพียงพอที่จะสนองพวกมัน

Green กล่าวว่าการศึกษานี้มีนัยยะที่ชัดเจนสำหรับการศึกษาความผิดปกติของการใช้ฝิ่นในอนาคต และจะช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจว่าความหงุดหงิด ความอยาก ความหุนหันพลันแล่น และนิสัยสามารถนำไปสู่การเพิ่มระดับของฝิ่นได้อย่างไร