สล็อตออนไลน์ 918kiss

หากการเดินทางไปยังดวงดาวอันไกลโพ้นภายในช่วงชีวิตของแต่ละคนจะเป็นไปได้จะต้องหาวิธีการขับเคลื่อนที่เร็วกว่าแสง จนถึงปัจจุบันแม้แต่งานวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับการขนส่ง superluminal (เร็วกว่าแสง) ตามทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของ Einstein ก็ต้องการอนุภาคและสถานะของสสารสมมุติจำนวนมหาศาลที่มีคุณสมบัติทางกายภาพ "แปลกใหม่" เช่นความหนาแน่นของพลังงานเชิงลบ สสารประเภทนี้ไม่สามารถพบได้ในขณะนี้หรือไม่สามารถผลิตได้ในปริมาณที่สามารถผลิตได้ ในทางตรงกันข้ามงานวิจัยใหม่ที่ดำเนินการที่มหาวิทยาลัยเกิตทิงเกนสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้โดยการสร้าง "โซลิตัน" ที่เร็วมากชนิดใหม่โดยใช้แหล่งที่มาที่มีพลังงานเชิงบวกเท่านั้นที่สามารถทำให้เดินทางได้ทุกความเร็ว สิ่งนี้ทำให้เกิดการถกเถียงกันอีกครั้งเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของการเดินทางที่เร็วกว่าแสงตามหลักฟิสิกส์ทั่วไป งานวิจัยได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคลาสสิกและควอนตัมแรงโน้มถ่วง

ผู้เขียนบทความ Dr Erik Lentz ได้วิเคราะห์งานวิจัยที่มีอยู่และค้นพบช่องว่างในการศึกษา "warp drive" ก่อนหน้านี้ Lentz สังเกตเห็นว่ามีการกำหนดค่าความโค้งของเวลาและอวกาศที่ยังไม่ได้รับการสำรวจซึ่งจัดเป็น "โซลิตัน" ที่มีศักยภาพในการไขปริศนาในขณะที่สามารถทำงานได้จริง โซลิตันในบริบทนี้ยังเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า "ฟองอากาศแปรปรวน" เป็นคลื่นขนาดกะทัดรัดที่คงรูปร่างและเคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่ Lentz ได้มาจากสมการของไอน์สไตน์สำหรับการกำหนดค่าโซลิตันที่ยังไม่ได้สำรวจ (โดยที่ส่วนประกอบเวกเตอร์กะของเมตริกอวกาศและเวลาเป็นไปตามความสัมพันธ์แบบไฮเพอร์โบลิก) พบว่ารูปทรงเรขาคณิตของเวลาและอวกาศที่เปลี่ยนแปลงสามารถเกิดขึ้นได้ในลักษณะที่ทำงานได้แม้กับแหล่งพลังงานทั่วไป ในสาระสำคัญ, วิธีการใหม่นี้ใช้โครงสร้างของพื้นที่และเวลาที่จัดเรียงในโซลิตันเพื่อเป็นแนวทางในการเดินทางที่เร็วกว่าแสงซึ่งไม่เหมือนกับการวิจัยอื่น ๆ - ต้องการแหล่งที่มาที่มีความหนาแน่นของพลังงานในเชิงบวกเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องมีความหนาแน่นของพลังงานเชิงลบที่ "แปลกใหม่"

หากสามารถสร้างพลังงานได้เพียงพอสมการที่ใช้ในการวิจัยนี้จะช่วยให้สามารถเดินทางในอวกาศไปยัง Proxima Centauri ดาวที่ใกล้ที่สุดของเราและกลับสู่โลกได้ในหลายปีแทนที่จะเป็นทศวรรษหรือพันปี นั่นหมายความว่าแต่ละคนสามารถเดินทางไปที่นั่นและกลับมาได้ภายในช่วงชีวิตของพวกเขา ในการเปรียบเทียบเทคโนโลยีจรวดในปัจจุบันจะใช้เวลามากกว่า 50,000 ปีสำหรับการเดินทางทางเดียว นอกจากนี้โซลิตัน (ฟองอากาศแปรปรวน) ได้รับการกำหนดค่าให้มีพื้นที่ที่มีแรงน้ำขึ้นน้ำลงน้อยที่สุดเพื่อให้เวลาที่ผ่านไปภายในโซลิตันตรงกับเวลาภายนอกซึ่งเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสำหรับยานอวกาศ ซึ่งหมายความว่าจะไม่มีภาวะแทรกซ้อนของสิ่งที่เรียกว่า "แฝดพาราด็อกซ์" โดยแฝดคู่หนึ่งที่เดินทางใกล้ความเร็วแสงจะมีอายุช้ากว่าแฝดอีกคนที่อยู่บนโลกอันที่จริงแล้ว

"งานนี้ได้ย้ายปัญหาของการเดินทางที่เร็วกว่าแสงออกไปหนึ่งก้าวจากการวิจัยเชิงทฤษฎีในฟิสิกส์พื้นฐานและใกล้ชิดกับวิศวกรรมมากขึ้นขั้นตอนต่อไปคือการหาวิธีลดปริมาณพลังงานทางดาราศาสตร์ที่จำเป็นในช่วง เทคโนโลยีในปัจจุบันเช่นโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟิชชันขนาดใหญ่ที่ทันสมัยจากนั้นเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการสร้างต้นแบบแรกได้” Lentz กล่าว

ปัจจุบันปริมาณพลังงานที่ต้องใช้สำหรับไดรฟ์ขับเคลื่อนอวกาศรูปแบบใหม่นี้ยังคงมีอยู่มาก Lentz อธิบายว่า "พลังงานที่จำเป็นสำหรับการขับเคลื่อนนี้ด้วยความเร็วแสงที่ครอบคลุมยานอวกาศที่มีรัศมี 100 เมตรนั้นเป็นไปตามลำดับหลายร้อยเท่าของมวลของดาวพฤหัสบดีการประหยัดพลังงานจะต้องลดลงอย่างมากประมาณ 30 คำสั่งของขนาดที่จะอยู่ในช่วงของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิชชันสมัยใหม่ " เขากล่าวต่อไปว่า: "โชคดีที่มีการเสนอกลไกการประหยัดพลังงานหลายอย่างในงานวิจัยก่อนหน้านี้ซึ่งอาจลดพลังงานที่ต้องใช้ลงได้เกือบ 60 คำสั่งขนาด" Lentz กำลังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการพิจารณาว่าวิธีการเหล่านี้สามารถแก้ไขได้หรือไม่หรือหากจำเป็นต้องใช้กลไกใหม่เพื่อลดพลังงานที่ต้องการลงไปสู่สิ่งที่เป็นไปได้ในปัจจุบัน

 สล็อตออนไลน์ 918kiss