เด็กกำพร้า ทำไมเวลาเกิด ชัดเจนจังครับ

การรับเลี้ยงเด็กในอุปการะก็เปรียบเหมือนการมีลูกคนหนึ่ง ยกเว้นแต่ว่าเราจะเลี้ยงดูเด็กในฐานะอื่น เช่นเลี้ยงไว้เป็นคนรับใช้ สิ่งสำคัญก็คือการที่จะพิจารณาว่าเด็กที่จะรับมาเลี้ยงนั้นจะเป็นอย่างไรจะต้องพิจารณาจากดวงชะตาของเราเองก่อนด้วยว่า ในดวงชะตามีปัจจัยที่บอกถึงการมีบุตร หรือมีการอุปการะเด็กหรือไม่ และปัจจัยที่บอกถึงเด็กหรือบุตร หรือบุตรบุญธรรมนั้นมีความหมายเช่นเดียวกันทั้งสิ้น คือ ในดวงเราบอกว่าลูกเป็นอย่างไร เราก็จะได้อย่างนั้น เราไม่สามารถกำหนดได้เอง เหมือนการกำหนดคุณสมบัติของสินค้า หรือการซื้อของ เช่นอยากได้รถยนต์ 1 คันที่มีขนาด 7 ที่นั่ง เป็นรถปรับอากาศ กินน้ำมันน้อย ราคาถูก ...... การรับเลี้ยงเด็กไม่ใช่การกำหนดคุณสมบัติของเด็ก แต่ได้ถูกกำหนดมาจากดวงชะตาของตนเองก่อนว่า ถ้ามีลูกแล้วจะเป็นอย่างไร

ประการสำคัญ การที่จะอุปการะเด็กด้วยความคาดหวังนั้น เหมือนกับพ่อแม่ในปัจจุบันนี้แหล่ะครับที่คาดหวังกับลูกแท้ๆ มากจนเกินไปจนทำให้เด็กเกิดความเครียด เราเห็นข่าวที่เด็กนักเรียนหลายคนฆ่าตัวตายมั๊ยว่า เด็กเหล่านั้นเป็นความคาดหวังของพ่อแม่ว่า โตขึ้นพ่อแม่อยากให้เป็นโน่นนี่ ยกเว้นเรื่องเดียวที่พ่อแม่หลายคนไม่ได้คิด คือความหวังที่ให้เด็กหรือลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเป็นในสิ่งที่อยากเป็นและมีความสุขกับสิ่งที่ได้เป็น

พ่อแม่หลายคนมักคิดว่าเด็กหรือลูก คือทรัพย์สมบัติ หรือเป็นผลผลิตที่ตนเองต้องการปั้นแต่งให้ได้ตามใจ ความคิดและความเข้าใจเช่นนี้ เป็นเพราะคนเหล่านั้น ไม่เข้าใจในความเป็นธรรมชาติ ไม่เข้าใจถึงการมีชีวิตของมนุษย์ที่ล้วนมีอิสระในตนเอง

ลูกจะเป็นอะไรก็ตามย่อมไม่พ้นจากกำพืดและเทือกเถาเหล่ากอที่ให้กำเนิด เช่น พ่อค้าขาย ลูกก็จะค้าขาย พ่อแม่เป็นแพทย์ ลูกก็มีโอกาสเป็นแพทย์หรือมีเขยหรือสะใภ้เป็นแพทย์ ดังนี้เป็นต้น

การรับเอาลูกของผู้อื่นมาเลี้ยงดูนั้น จะต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่า เด็กนั้นเป็นลูกใคร มีเชื้อพันธุ์อย่างไร ย่อมต้องมีอนาคตเปรียบเทียบได้เช่นนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะสอนให้เขาดีไม่ได้ ปัจจัยที่จะเลี้ยงดูให้เด็กโตขึ้นเป็นคนดีนั้นเป็นเรื่องของการเลี้ยงดูที่ดีด้วย ปัญหาการเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยงนั้นมีมากมาย บางครอบครัวโชคดีไม่มีปัญหา แต่ก็มีไม่น้อยที่พอเด็กโตขึ้นมีปัญหาภายหลัง

ผมเสนอข้อคิดเห็นให้พิจารณาเพียงแค่นี้ก่อน เพราะเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุยได้ยาวมากๆ

ผมขออนุญาตแจมบ้างครับ  โดยให้ข้อคิดว่า ให้เด็กมีดาวพฤหัส ทำมุมดีกับเจ้าชะตาเรา เป็นหลักแรกครับ อย่างน้อย เขาก็มีคุณธรรมกับเรา เพราะ แม้ต่อให้ดาวเลิศเลอ เปอร์เฟ็ค ดวงดีอย่างไรก็ตาม ก็ไม่ให้คุณต่อเราเท่าใดนัก อีกทั้ง ดวงของบิดามารดาบุญธรรม มีเรือนลาภะเป็นอย่างไร เพราะบุตรบุญธรรมคือลูกคนอื่น ตามดวงหมายถึงเรือนลาภะ นับจากเรือนปัตนิไป ถ้าเรือนลาภะของบิดามารดาดี /ร้าย หรือมุมดี/ร้าย  ก็จะมีลีลาให้ตามอิทธิพลของเรื่องนั้นแบบนั้น

  ส่วนเด็กคนไหนจะอย่างไร ต้องขอผ่านเพราะจารีตโหรโบราณ ท่านห้ามมิให้พยากรณ์ดวงเด็กเล็กเรื่องอุปการะแล้วจะเป็นอย่างไร เพราะไม่เป็นการยุติธรรมตัดรอนบุญของเด็ก

แต่ถือเป็นหลักกรณีศึกษาได้ครับ

ฉันมีลูก 1 คน เป็นผู้หญิงเลี้ยงมากับมือ  แต่ละวันเดือนลูกก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อาจเป็นเพราะล้มครอบครัวแยกมาเลี้ยงลูกอยู่กับญาติตน นี่ขนาดเป็นลูกของตนเองเวลาดื้อทำไมถึงเป็นอย่างนี้ เห็นคุณตั้งมโนภาพว่าเด็กควรเป็นอย่างไร บอกได้ว่า ลักษณะสิ่งแรกที่ได้รับจากเด็กโตกว่า8ขวบคือ เขารู้ว่ากำพร้า กำแพงที่มีต่อคุณมีแน่ๆ ไม่รู้แบบไหน แล้วที่คาดหวังไม่เป็นอย่างคิด ฉันคิดว่าคุณตีกรอบแล้วปัดทันที รู้สึกสงสารทั้งคุณและเด็ก

ตามหลักโหรา ถ้าเป็นอย่าง คห.3 ตอบปัญหาอย่าง คห.5 เจอ จะไม่เกิดขึ้น

กำพร้าพ่อเเม่ค่ะ  อายุ 20 ปีเเล้ว