การใช้เครื่องสำอางมีอายุย้อนไปถึง 6,000 ปีของประวัติศาสตร์มนุษย์ทั่วโลก การใช้เอกสารในวัฒนธรรมโบราณ ได้แก่น้ำมันละหุ่ง(บาล์มป้องกันในอียิปต์โบราณ) ขี้ผึ้ง (เป็นครีมบำรุงผิวในวัฒนธรรมโบราณหลายแห่ง) น้ำมันมะกอก และน้ำกุหลาบ ครีม (ในกรุงโรมโบราณ) เครื่องสำอางยังถูกใช้ในเปอร์เซียโบราณ กรีก ญี่ปุ่น จีน ยุโรป และแอฟริกาอีกด้วย วรรณกรรมเผยให้เห็นว่าในบรรดาคนกลุ่มแรกๆ ที่ตกแต่งริมฝีปากคือผู้หญิงชาวเมโสโปเตเมีย ซึ่งอาศัยอยู่ในภูมิภาคโบราณทางตะวันตกเฉียงใต้ของเอเชีย ในพื้นที่ที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อประเทศอิรัก มีข้อบ่งชี้ว่าพวกเขาอาจเตรียมลิปสติกโดยการบดเพชรพลอยและนำมาตกแต่งริมฝีปาก มีบันทึกว่านักเสริมสวยชาวอาหรับ-อันดาลูเซียชื่อ Abu al-Qasim al-Zahrawi ได้จัดเตรียมลิปสติกเนื้อแข็ง ซึ่งขึ้นรูปเป็นแท่งที่กลิ้งและกดในแม่พิมพ์โดยเฉพาะ ผลิตภัณฑ์ทางประวัติศาสตร์เหล่านี้บางส่วนมีส่วนผสมที่ค้นพบในภายหลังว่าเป็นพิษสูง ตัวอย่างสองตัวอย่างคือเม็ดสีตะกั่วสีขาวที่เรียกว่า ceruse ซึ่งใช้เพื่อทำให้ใบหน้าซีดตามสมัยนิยม และ สารอัล คาลอยด์พิษ ของพิษ (atropine จากAtropa belladonna ) ซึ่งใช้ในการขยายรูม่านตาเพื่อเพิ่มความน่าดึงดูดใจของดวงตาโดยผู้หญิงชาวอิตาลีในราวปลายศตวรรษที่ 19 อีกตัวอย่างหนึ่ง ชาวอียิปต์โบราณสกัดสีย้อมสีแดงจากสาหร่ายทะเลสีแดง ไอโอดีน 0.01% รวมทั้งโบรมีนแมนไนต์บางส่วนซึ่งก่อให้เกิดพิษร้ายแรง ในสหรัฐอเมริกา (ศตวรรษที่ 19) ลิปสติกถูกผลิตขึ้นโดยใช้สีย้อมสีแดงซึ่งสกัดจากแมลงคอชีเนียล (แมลงเกล็ดที่มีถิ่นกำเนิดในอเมริกากลาง) ผสมกับอะลูมิเนียมหรือเกลือแคลเซียม