บาคาร่า ทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการล้มละลาย การปลดหนี้รวมกับมาตรการอื่นๆ ได้ดึงดูดผู้ตอบแบบสอบถามหลายคน Yadeed Lobo ขณะที่กำลังสนุกสนานกับแนวคิดเรื่องการล้มละลาย เสนอว่าการยกหนี้อาจดีกว่า หากเกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้ว "นั่นจะ (แนะนำ) ประเภทใหม่ของประเทศโลกที่สี่ เศรษฐกิจที่พัฒนาแล้วซึ่งเพิ่งกลายเป็นประเทศกำลังพัฒนา"

นโยบายการเงินโลกควรสะท้อนหลักปรัชญาของ "ให้ผู้ให้กู้ระวัง" หรือไม่? ประเทศต่างๆ ในฐานะผู้ให้กู้ควรแบกรับภาระร่วมกันมากที่สุด อาจเป็นเพราะความรับผิดชอบและความสนใจในการแก้ปัญหาระยะยาวมากกว่าผู้ให้กู้เชิงพาณิชย์หรือไม่? ใครบ้างที่ควรจะแบกรับภาระการล้มละลายของประเทศนอกเหนือจากพลเมืองของประเทศ? คุณคิดอย่างไร?

นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่น หนี้ดูเหมือนจะอยู่ในใจของผู้คนจำนวนมาก เป็นเรื่องน่าขันในขณะที่ CEO คนหนึ่งบอกฉันเมื่อเร็วๆ นี้ว่า "มีการขายด้วยเงิน" (บริษัทหนึ่งที่ฉันคุ้นเคยได้ดำเนินการตามความเชื่อนั้นเมื่อเร็วๆ นี้ โดยการกู้ยืมเงินจำนวนหนึ่งพันล้านดอลลาร์ที่ไม่จำเป็นและมอบให้กับผู้ถือหุ้นในรูปแบบของการซื้อหุ้นคืน) รัฐบาลสหรัฐฯ และผู้กู้รายอื่นๆ ได้รับผลประโยชน์จากปรากฏการณ์นี้ อย่างน้อยก็ในขณะนี้วิจัยสำรวจทางเลือกในการตอบสนองนโยบายต่อภาวะถดถอยที่เกิดจากอุปสงค์มวลรวมที่ลดลง สถานการณ์ที่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโลกในช่วงหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาแสดงให้เห็นว่านโยบายที่กระตุ้นเศรษฐกิจด้วยต้นทุนงบประมาณที่ต่ำที่สุดอาจไม่ใช่นโยบายที่ดีที่สุดในแง่ของความเป็นอยู่ที่ดี เนื่องจากความเป็นอยู่ที่ดีนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับของกิจกรรมเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของมันด้วย (เนื่องจากการบริโภค การลงทุนและการใช้จ่ายภาครัฐ) ในรูปแบบเศรษฐกิจของพวกเขา นโยบายการเงินคือการตอบสนองที่ดีที่สุด และหากเพียงพอที่จะหยุดภาวะเศรษฐกิจถดถอยได้ การใช้จ่ายของรัฐบาลก็ควรจะดำเนินไปในทิศทางเดียวกับการใช้จ่ายของภาคเอกชน หากนโยบายการเงินไม่เพียงพอหรือมีข้อจำกัด นโยบายการคลังควรพยายามทำซ้ำสิ่งที่นโยบายการเงินจะทำ หากตัวเลือกนั้นถูกจำกัด นโยบายทั่วไปที่เพิ่มการใช้จ่ายของรัฐบาลก็สมควรได้รับ แนวคิดหลักได้แก่: เป้าหมายของเอกสารฉบับนี้คือเพื่อจัดการกับปัญหาชุดนี้ในแง่ของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มหภาคสมัยใหม่ ซึ่งแตกต่างจากการวิเคราะห์นโยบายการคลังของเคนส์แบบดั้งเดิม ทฤษฎีมหภาคสมัยใหม่เริ่มต้นด้วยความชอบและข้อจำกัดที่ครัวเรือนและบริษัทต้องเผชิญ แล้วสร้างจากตรงนั้น นโยบายได้รับการประเมินโดยการเพิ่มสวัสดิการของครัวเรือน

ช่างตัดผมคนโปรดของฉัน ผู้อพยพมาจากกรีซด้วยความรักที่มีต่อประเทศที่เขารับเลี้ยง ซึ่งมากกว่าการอุทิศตนให้กับประเทศต้นกำเนิด บอกฉันว่าเพื่อนและญาติของเขาในกรีซมีชีวิตที่ดีกว่าที่พวกเขาสามารถจ่ายได้ ค่าจ้างของพวกเขาสูง ผลประโยชน์ของพวกเขาสูงขึ้น และภาษีของพวกเขาก็ต่ำ (เพราะเขาอ้างว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงการจ่ายเงิน) ธนาคารในประเทศอื่น ๆ ต้องใช้เงินทุนในการดำเนินชีวิตของชาวกรีก เป็นรูปแบบหนึ่งของการกระจายความมั่งคั่งข้ามพรมแดน ตราบใดที่ค้อนแห่งการล้มละลายไม่ตกลงมาในประเทศปรากฏการณ์นี้ไม่ได้ใช้เฉพาะกับกรีซเท่านั้น ผลการศึกษาเรื่องหนี้ทั่วโลกชิ้นหนึ่งที่เพิ่งเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้เน้นให้เห็นถึงความท้าทาย ผู้เขียนสรุปได้ว่าหนี้ภาครัฐอาจไม่ยั่งยืนในอีก 25 ปีข้างหน้า หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงอัตราภาษีปัจจุบันหรือโครงการสวัสดิการของรัฐบาลในการเกษียณอายุและการดูแลสุขภาพ ซึ่งถือเป็น "ถ้า" ที่ยิ่งใหญ่ โดยระบุว่าหนี้สุทธิ (หนี้สินทางการเงินหักด้วยสินทรัพย์ทางการเงิน) ที่ระดับ 200 เปอร์เซ็นต์ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศนั้นไม่ยั่งยืน ผู้เขียนคาดการณ์ว่า ด้วยนโยบายปัจจุบัน สหรัฐอเมริกาจะมีอัตราส่วนตั้งแต่ 155 เปอร์เซ็นต์ถึง 302 เปอร์เซ็นต์ในปี 2578 ขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับ การเจริญเติบโต. ประเทศในยูโรโซนซึ่งได้ดำเนินการไปแล้ว จะได้รับอัตราส่วนที่ต่ำกว่า ประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่จะมีอัตราส่วนที่ต่ำที่สุดในบรรดาทั้งหมด ในบรรดาประเทศที่พัฒนาแล้ว มีเพียงญี่ปุ่นเท่านั้นที่จะเข้าใกล้อัตราส่วนของสหรัฐฯ แม้ว่าการคาดคะเนระยะยาวทั้งหมดนั้นไม่เคยแม่นยำ เป็นไปได้ไหมที่ประเทศหนึ่งอาจล้มละลาย?การล้มละลายของประเทศหมายถึงอะไร? หลายปีก่อน นักเศรษฐศาสตร์บอกเราว่าหนี้ของประเทศในสหรัฐอเมริกาไม่สำคัญเพราะเราเป็นหนี้ของเราเอง ถ้ามันไร้ค่า คนที่ถือหนี้—ซึ่งน่าจะเป็นธนาคารและร่ำรวยที่สุดในหมู่พวกเรา—จะสูญเสียให้กับผู้ที่ได้ประโยชน์จากการขาดดุลที่ก่อให้เกิดความล้มเหลว แน่นอนว่า ปัจจุบันประเทศอื่นๆ มีหนี้เกือบครึ่งหนึ่งของสหรัฐ และอาจอยู่ในฐานะที่จะกำหนดบทลงโทษที่หนักหน่วงต่อประเทศและเศรษฐกิจของประเทศได้แต่การที่ประเทศอย่างกรีซซึ่งเล็กพอที่จะใช้เป็นห้องทดลองสำหรับพวกเราที่เหลือจะเป็นประโยชน์สักเพียงใด ฉันคิดว่ามันจะเป็นการล้มละลายในบทที่ 11 ซึ่งเป็นการออกกำลังกายตามที่เราพูดในกฎหมายของสหรัฐอเมริกา ค่อนข้างเป็นไปได้ว่าผู้ให้กู้จะถูกควบคุมการออกกำลังกาย หน่วยงานและฝ่ายนิติบัญญัติของยูโรโซนที่ทำหน้าที่ในนามของธนาคารที่ให้กู้ยืมจะต้องดำเนินการอย่างรุนแรงเพื่อบังคับให้รัฐบาลกรีซกำหนดกฎหมายใหม่และเก็บภาษีหรือไม่? นี่อาจเป็นผลเสียหายต่อประชาธิปไตย แต่มันจะเป็นบทเรียนที่ดีเกี่ยวกับความรับผิดชอบทางการคลังสำหรับส่วนที่เหลือของโลกหรือไม่? นี่คือสิ่งที่จะนำเราไปสู่ความรู้สึกทางการเงินของเรา