ทรัพยากรและพลังงานที่ใช้หมดแล้วเป็นพื้นฐานของการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การคาดคะเนทรัพยากรที่ใช้หมดและการผลิตพลังงานมีความสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากไม่เพียงช่วยรัฐบาลในการจัดทำแผนยุทธศาสตร์ด้านทรัพยากรและพลังงานในระยะยาว  ธาตุ  แต่ยังช่วยรักษาการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจที่ยั่งยืนด้วย การทำนายการผลิตทรัพยากรที่หมดไปนั้นมีจุดเริ่มต้นมาจากภาคน้ำมัน ในช่วงกลางของศตวรรษที่ 20 วิธีการทำนายการผลิตในระดับพื้นที่ถูกนำมาใช้ในการประเมินพื้นที่การผลิต ( Arps, 1945 ) ในทศวรรษที่ 1950 และ 1960 มีการใช้เทคนิคการปรับเส้นโค้งเพื่อคาดการณ์การผลิต ( Hubert, 1956 ) หลังวิกฤตการณ์น้ำมันในปี 2516 ทำให้ทรัพยากรร่อยหรอ ลงจะเป็นหัวข้อของการสำรวจทางทฤษฎีอย่างจริงจัง ( Krautkraemer, 1998 ) และในที่สุด ทศวรรษที่ 1970 และ 1980 ก็เห็นความสำคัญเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการสร้างแบบจำลองทางเศรษฐมิติของการค้นพบและการสกัดน้ำมัน ( Walls, 1992 ) หลังจากนั้น เทคนิคทั้งสามถูกนำไปใช้กับการคาดการณ์การผลิตของทรัพยากรที่หมดไปอื่นๆ และได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพมากสำหรับจุดประสงค์นี้ อย่างไรก็ตาม Brandt เชื่อว่าเทคนิคทั้งสามมีข้อบกพร่อง ตัวอย่างเช่น การสำรวจเชิงทฤษฎีและแบบจำลองทางเศรษฐมิติจำเป็นต้องมีการวัดปริมาณของความสัมพันธ์และสหสัมพันธ์จำนวนมาก ซึ่งมักจะต้องเผชิญกับข้อมูลที่ขัดแย้งกันหรือไม่มีอยู่จริง ( Brandt, 2010). เทคนิคการกระชับเส้นโค้งนั้นขึ้นอยู่กับเส้นโค้งดั้งเดิมของเหตุการณ์มากเกินไป ซึ่งไม่มีความยืดหยุ่นในการปรับตัวแปรมากนัก อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับอีกสองวิธีแล้ว เทคนิคการปรับเส้นโค้งเป็นข้อมูลที่จำเป็นน้อยที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ RE ของจีน ซึ่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องนั้นยากที่จะได้รับเป็นพิเศษ