จนกระทั่งไม่กี่ปีมานี้ ไทโอเมอร์ซัลที่เป็นสารกันบูด(หรือ ที่ รู้จัก ในชื่อ Thimerosalในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น) ถูกนำมาใช้ในวัคซีนหลายชนิดที่ไม่มีไวรัสที่มีชีวิต ในปี พ.ศ. 2548 วัคซีนสำหรับเด็กเพียงชนิดเดียวในสหรัฐอเมริกาที่มีไทโอเมอร์ซัลในปริมาณที่มากกว่าปริมาณเล็กน้อยคือวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ซึ่งปัจจุบันแนะนำสำหรับเด็กที่มีปัจจัยเสี่ยงบางอย่างเท่านั้น วัคซีน ไข้หวัดใหญ่แบบฉีดครั้งเดียวที่จำหน่ายในสหราชอาณาจักรไม่ได้ระบุไทโอเมอร์ซัลไว้ในส่วนผสม อาจมีการใช้สารกันบูดในขั้นตอนต่างๆ ของการผลิตวัคซีน และวิธีการตรวจวัดที่ซับซ้อนที่สุดอาจตรวจพบร่องรอยของสารกันบูดในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป เช่นเดียวกับที่อาจพบในสิ่งแวดล้อมและประชากรโดยรวม วัคซีนจำนวนมากต้องการสารกันบูดเพื่อป้องกันผลข้างเคียงร้ายแรง เช่น การติดเชื้อ Staphylococcusซึ่งในเหตุการณ์หนึ่งในปี 1928 ทำให้เด็ก 12 คนจาก 21 คนที่ฉีดวัคซีนคอตีบขาดสารกันเสียเสียชีวิตมีสารกันบูดหลายชนิด รวมทั้งไทโอเมอร์ ซัล ฟีนอกซีเอ ธา นอ ลและฟอร์มาลดีไฮด์ Thiomersal มีประสิทธิภาพมากกว่าในการต่อต้านแบคทีเรีย มีอายุการเก็บที่ดีกว่า และปรับปรุงความเสถียรของวัคซีน ศักยภาพ และความปลอดภัยของวัคซีน แต่ในสหรัฐอเมริกาสหภาพยุโรปและประเทศที่ร่ำรวยอีกสองสามประเทศ ไม่ได้ใช้เป็นสารกันบูดในวัคซีนสำหรับเด็กอีกต่อไป เพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อนเนื่องจากมีปริมาณสารปรอทแม้ว่าจะ มี คำกล่าวอ้างที่เป็นที่ถกเถียงกันว่าไทโอเมอร์ซัลก่อให้เกิดอาการออทิสติกแต่ไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่น่าเชื่อถือสนับสนุนคำกล่าวอ้างเหล่านี้นอกจากนี้ การศึกษา 10-11 ปีของเด็ก 657,461 คนพบว่าวัคซีน MMR ไม่ทำให้เกิดออทิสติกและลดความเสี่ยงของออทิสติกได้ 7 เปอร์เซ็นต์