โดย Pallas
9 มิถุนายน 2550

          เป็นที่ทราบกันดีในหมู่นักโหราศาสตร์ที่รู้จักโหราศาสตร์ยูเรเนียน หรือ โหราศาสตร์สำนักฮัมบูร์ก ว่า ข้อแตกต่างสำคัญที่ทำให้โหราศาสตร์สำนักนี้โดดเด่นไปจากสำนักอื่นๆ นั่นคือ การใช้ดาวทิพย์ (Transneptunian Planets) ซึ่งคิดค้นโดยท่านอัลเฟรด วิตเตอ และท่านฟรีดริชค์ ซีกกรึน บทความนี้ ผมตั้งใจที่จะรวบรวมข้อมูลประวัติ ที่มา ตำนาน และความหมายของดาวทิพย์แต่ละดวง ให้ครอบคลุมกว้างขวางที่สุด เพื่อให้นักโหราศาสตร์สามารถศึกษาเรียนรู้ได้อย่างครบถ้วน หลายๆเรื่องที่ปรากฏในบทความนี้ ผมเชื่อว่ายังไม่มีตำราภาษาไทยเล่มใดกล่าวถึง เพราะส่วนใหญ่มักมุ่งไปที่ความหมายของดาวทิพย์เพื่อใช้ในการพยากรณ์เลย แต่ผมคิดว่า การศึกษาที่มาของดาวทิพย์แต่ละดวงอย่างรอบด้าน ทั้งประวัติการค้นพบ คุณสมบัติทางดาราศาสตร์ (จากการคำนวณ) การตีความหมายจากสัญลักษณ์ และความหมายเชิงปรัชญา จะทำให้นักโหราศาสตร์สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้อย่างกว้างขวางและพิสดาร ไม่จำกัดอยู่เพียงคำที่ปรากฏอยู่ในตำราเท่านั้น

          ดาวทิพย์นี้ได้รับการค้นพบจากการคำนวณโดยท่านอัลเฟรด วิตเตอ ผู้ก่อตั้งโหราศาสตร์สำนักฮัมบูร์ก หรือโหราศาสตร์ยูเรเนียน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่  1 จากการสังเกตพบว่ามีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสนามรบ แต่ไม่สามารถอธิบายได้โดยปัจจัยทางโหราศาสตร์ที่มีอยู่ในขณะนั้น ท่านจึงได้ค้นคว้าวิจัยโดยตั้งสมมติฐานว่า ต้องมีปัจจัยทางโหราศาสตร์ที่ยังไม่ถูกค้นพบในขณะนั้น ซึ่งมีอิทธิพลต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ท่านวิตเตอได้สร้างกราฟ Declining Curve ของระยะทางจากดวงอาทิตย์ไปยังดาวเคราะห์ กับระยะเชิงมุมระหว่างดาวเคราะห์ ทำให้ค้นพบปัจจัยที่มีอิทธิพลในทางโหราศาสตร์ ซึ่งในขณะนั้น (ค.ศ.1923) ดาวเนปจูนเป็นดาวเคราะห์ที่ไกลที่สุดที่มนุษย์ค้นพบ (ดาวพลูโตถูกค้นพบในปี 1930) ท่านวิตเตอจึงได้ตั้งชื่อปัจจัยเหล่านี้ว่า Transneptunian Planets แปลว่า ดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลไปจากดาวเนปจูน ซึ่งในประเทศไทย อาจารย์จรัญ พิกุล ตั้งชือไว้ว่า ดาวทิพย์ ซึ่งได้ความหมายที่กระชับสั้นแต่ลึกซึ้ง

          หลังจากที่ท่านวิตเตอได้ค้นพบดาวทิพย์แล้วนั้น ท่านก็พบว่า การตั้งชื่อให้กับดาวเหล่านี้เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง โดยท่านได้เรียกร้องนักโหราศาสตร์ในขณะนั้นช่วยกันตั้งชื่อที่เหมาะสม แต่ไม่ได้รับการตอบสนองอย่างจริงจัง ในที่สุด ท่านวิตเตอและท่านซีกกรึน จึงได้ร่วมกันตั้งชื่อโดยมีที่มาจากตำนานเทพนิยายของกรีกโรมัน เช่นเดียวกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ ดังนั้น การศึกษาตำนานเหล่านี้ย่อมส่งผลให้เข้าใจความหมายของดาวทิพย์ได้ดียิ่งขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่า ความหมายจากตำนานดังกล่าวจะเหมือนกับความหมายของดาวทิพย์ทั้ง 100%

          ดาวทิพย์ที่ใช้ในโหราศาสตร์ยูเรเนียนนั้นมีทั้งหมด 8 ดวง ประกอบด้วย ดาวทิพย์ 4 ดวงแรกที่ค้นพบโดยท่านวิตเตอ นั่นคือ คิวปิโด (Cupido), ฮาเดส (Hades), เซอุส (Zeus), โครโนส (Kronos) และดาวทิพย์อีก 4 ดวงที่ค้นพบโดยท่านซีกกรึน ได้แก่ อพอลลอน (Apollon), แอดเมตอส (Admetos), วัลคานุส (Vulcanus), โพไซดอน (Poseidon)

          เนื่องจากดาวทิพย์ทั้งแปดดวงเป็นดาวที่มาจากการคำนวณ แต่ยังไม่พบในทางดาราศาสตร์ ดังนั้น การที่สำนักฮัมบูร์กสามารถจัดทำปฏิทิน (Ephemeris) เพื่อใช้คำนวณตำแหน่งของดาวทิพย์ในจักรราศีย่อมเป็นงานระดับอัจฉริยะเลยทีเดียว หลังจากการค้นพบโดยท่านวิตเตอและท่านซีกกรึน นักโหราศาสตร์สำนักฮัมบูร์กหลายท่านได้ช่วยกันพัฒนาปฏิทินดาวทิพย์ขึ้นมาจากหลักการของทั้ง 2 ท่าน เริ่มจากวิลเฮล์ม เบคมันน์ (นักโหราศาสตร์ผู้ทำนายว่า แม็คซ์ ชเมลิง จะชนะโจหลุยซ์ในยก 12 อย่างแม่นยำ), เอ็ดเวิร์ด อาร์เธอร์ สโตน ผู้จัดทำปฏิทินดาวทิพย์สำหรับปีค.ศ. 1928-1970 และ รูธ บรุมมุนด์ (Ruth Brummund) ได้จัดทำปฏิทินดาวทิพย์สำหรับปี 1890-2000

          ปลายทศวรรษที่ 70 เจมส์ นีลีย์ (James Neeley) ชาวอเมริกัน ได้ค้นพบว่า วงโคจรของดาวทิพย์ที่คำนวณไว้แต่เดิมมีความคลาดเคลื่อนอยู่ โดยเฉพาะดาวทิพย์ของท่านซีกกรึน เช่น ระยะโคจรรอบดวงอาทิตย์ของดาวอพอลลอน ที่คำนวณโดยท่านซีกกรึน ได้เท่ากับ 576.00 ปี แต่นีลีย์คำนวณได้เท่ากับ 589.424 ปี ฯลฯ (ดูตารางเปรียบเทียบค่าที่คำนวณโดยท่านวิตเตอ & ซีกกรึน และโดยเจมส์ นีลีย์) จึงได้ปรับแก้ และเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป เป็นผลให้ปฏิทินดาวทิพย์ที่ใช้ในปัจจุบันต่างยึดผลการปรับแก้จากเจมส์ นีลีย์ด้วยกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นของรูธ บรุมมุนด์, นีล มิเคลเสน (Neil F. Michelsen) หรือ Swiss Ephemeris ของ Astrodienst AG

ดาวเคราะห์	ระยะห่างจากดวงอาทิตย์เฉลี่ย (หน่วยดาราศาสตร์: AU)		ระยะเวลาโคจรรอบดวงอาทิตย์ (ปี)
	คำนวณโดย Witte & Sieggrün	คำนวณโดย เจมส์ นีลีย์	คำนวณโดย Witte & Sieggrün	คำนวณโดย เจมส์ นีลีย์
คิวปิโด	41.000	40.998	262.50	262.512
ฮาเดส	50.667	50.667	360.66	360.656
เซอุส	59.210	59.214	455.64	455.659
โครโนส	64.800	64.817	521.80	521.834
อพอลลอน	70.362	70.299	576.00	589.424
แอดเมตอส	73.736	73.628	617.00	631.773
วัลคานุส	77.446	77.256	663.00	679.040
โพไซดอน	83.494	83.669	740.00	765.327

           ในหมู่นักโหราศาสตร์ตะวันตกได้มีข้อถกเถียงถึงความมีอยู่จริงของดาวทิพย์เหล่านี้อยู่เสมอ เช่น ผู้จัดทำ Swiss Ephemeris ได้ตั้งข้อสังเกตว่า วงโคจรของดาวทิพย์มีลักษณะเป็นวงกลม มากกว่าจะเป็นวงรี ซึ่งเป็นไปได้ยากมาก โดยเฉพาะเมื่อพบว่า ความรีของวงโคจรน้อยกว่าดาวศุกร์ซึ่งโคจรแทบจะเป็นวงกลมอยู่แล้ว อีกทั้ง สูตรคำนวณวงโคจรดาวทิพย์นั้นใช้ปัจจัยแรงดึงดูดของดวงอาทิตย์เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ไม่ได้ใช้อิทธิพลแรงดึงดูดของดาวเคราะห์ดวงอื่น ซึ่งอาจทำให้มีค่าคลาดเคลื่อนในระดับ 1 องศาสำหรับปฏิทินในศตวรรษที่ 20

          อย่างไรก็ตาม กว่า 90 ปีที่นักโหราศาสตร์ยูเรเนียนได้นำดาวทิพย์เหล่านี้มาใช้งาน พบว่า สามารถใช้พยากรณ์ได้อย่างแม่นยำซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนไม่สามารถปฏิเสธถึงอิทธิพลที่ดาวเหล่านี้มีต่อดวงชะตา  อาจารย์พลตรี ประยูร พลอารีย์ได้เขียนไว้ครั้งหนึ่งว่า “นักศึกษาอย่าได้หลงคิดว่า ดาวทรานส์เนปจูน ซึ่งค้นพบโดยวิชาโหราศาสตร์ (ยูเรเนียน) มีความสำคัญหรือมีอิทธิพลด้อยกว่าดาวพระเคราะห์ทั้ง 7 ในสมัยโบราณเป็นอันขาด เพราะล้วนให้ความศักดิ์สิทธิในการพยากรณ์เหมือนๆกันทุกดวง บางดวงดูคล้ายจะให้ผลในการพยากรณ์รุนแรงกว่าดาวพระเคราะห์ทั้ง 7 ดังกล่าวนั้นเสียอีก ตัวอย่างเช่น แอดเมตอส เป็นต้น ซึ่งมีอิทธิพลคือ การพลัดพรากจากกัน หรือการถึงแก่กรรม ฯลฯ เป็นต้น ปรากฏว่า อิทธิพลของแอดเมตอสที่ก่อให้เกิดการพลัดพรากจากกันนั้น แรงกว่าเสาร์ เสียอีก และเห็นผลชัดเจน ถึง 100 เปอร์เซ็นต์ ทีเดียว ทั้งๆที่ดาวพระเคราะห์นี้โคจรช้ามาก คือประมาณปีละ 1-2 องศาเท่านั้น”

          ในการสัมมนาทางโหราศาสตร์เมื่อปีที่แล้ว (พ.ศ. 2549) อาจารย์อารี สวัสดี ได้ตั้งข้อสังเกตในทางดาราศาสตร์ว่า มีความเป็นไปได้สูงที่ดาวทิพย์เหล่านี้เป็นดาวเคราะห์ในแถบไคเปอร์ (Kuiper Belt) ซึ่งมีระยะห่างจากดวงอาทิตย์ในช่วง 30-50 AU (หน่วยดาราศาสตร์: Astronomical Unit โดย 1 AU = ระยะห่างของโลกกับดวงอาทิตย์ = 93 ล้านไมล์ = 150 ล้านกิโลเมตร) หรือเมฆออร์ต (Oort Cloud) ชั้นเมฆในอวกาศรูปทรงกลม ซึ่งมีระยะห่างระหว่าง 50-50,000 AU จากดวงอาทิตย์) ซึ่งเรื่องนี้ก็คงเป็นหน้าที่ของนักโหราศาสตร์ยุคปัจจุบันที่จะทำการค้นคว้าต่อไป

          ตอนต่อไป พบกับ ดาวคิวปิโด ดาวแห่งชีวิตสมรสและการสมาคม

เอกสารอ้างอิง
1. พล.ต. ประยูร พลอารีย์, คัมภีร์สูตรพระเคราะห์สนธิ, โรงเรียนโหราศาสตร์กรุงเทพ.
2. Ruth Brummund and Udo Rudolph, Handbook of Techniques for the Hamburg School, Witte-Verlag, 1992.
3. L Blake Finley, Astronomical Data for the Transneptunian factors of Alfred Witte and Friedrich Sieggrün, The Uranian Institute, March 2007
4. http://en.wikipedia.org
5. http://www.astrologicpc.de/
6. http://www.astro.com/swisseph/